Όταν η κανονικότητα σπανίζει

Practising how not to forget what one is in turbulent times

Υπάρχουν στιγμές ή περίοδοι που η κανονικότητα -εκείνη η ρουτίνα που τόσο βαριόμαστε λόγω επανάληψης- σπανίζει. Και τότε, το πιο εύκολο είναι να ξεχαστούμε, να παρασυρθούμε από το τσουνάμι, να αναμειχθούμε μεσ’ στη λάσπη και χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε κάτι, να “σωθούμε” μόνο εκ θαύματος. Για να έχουμε άλλη μια ευκαιρία.

Ή να πιαστούμε από κάπου σταθερά κι ν’ αφεθούμε εκεί που θα μάς βγάλει, με οδηγό κάποιον άλλο ή κάτι άλλο, αλλά όχι το νου που ξέρουμε και τόσο εμπιστευόμαστε. Αυτό απαιτεί πίστη και εμπιστοσύνη στο απλό. Αν τα έχουμε, τότε μπορούμε να ρέουμε και σε χαλεπούς καιρούς και να κερδίζουμε τη ζωή με αξία. Γιατί μόνο τότε δε θα ξεχνιόμαστε & δε θα αποκοπτόμαστε απ’ την ροή, με ό,τι και αν αυτή φέρει.