janu sirsasana III
Παραβλέπουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, προσπαθώντας να αποκριθούμε στις απαιτήσεις της καθημερινότητάς μας αυτόματα, χωρίς επεξεργασία, χωρίς σιωπή.
Προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς με την εικόνα του καλού & ικανού εαυτού μας που παγώνουμε στη σκέψη της απουσίας αυτής της αναγνώρισης. Σε ποιανού το βλέμμα, στων άλλων ή στο δικό μας;
Από πού ακούγεται πιο καταδικαστέα η φωνή:
-Μα, εσύ μπορούσες…
-Μα, σε είχα για ευτυχισμένη/ο σ’ αυτήν/όν την/ον…
-Μα, να φύγεις από την ασφάλεια, για πού; δεν βλέπεις τί γίνεται;
Προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στην matrix-καθημερινότητά μας, με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο, λες & η ζωή μάς δείχνει ένα της πρόσωπο, πάντα…
Προσπαθούμε τόσο που ξεχάσαμε να χαλαρώνουμε φυσικά, ανεμπόδιστα, απροβλημάτιστα.
Χωρίς προσπάθεια, απλά παρατηρώντας, μέσα από την αναπνοή, μέσα από τη yoga.